Tuesday, October 31, 2006
posted by مهناز at 11:44 AM
|
خيلي زيباست. خوبه كه مثل اين اثر داخل و ظاهر هر دو در سكوت و آرامش باشند.
silence ! ghashange !...
nika koco0po0 ke dare bozorg mishe kho0be !
واحد کلام تو
از جنس زمان است
نه از جنس
و خواص الاستیسیته اش آنقدرها هست
که قانون نسبیت انشتین را
نقض کند
و تمام شبهای بلند بیقراری
آنقدر کِش بیاید
تا دمی نتوانیم
پلک به رویا ببندیم و
بارش برف را تا صبح
از نزدیک
شاهد باشیم
سلام... حادثه اند . گاه حادثه آفرین!
سلام دوست مهربان.
مشتم را باز کردم یعنی نتوانستم ببندم. دردت آمد. مرا ببخش.
خوش به حال علی و نیکا که با مهربانیت در کنارشان هستی.
امیدوارم همیشه شاد و خوش باشید.